|
|
...Ekki reyna að mótmæla eftirfarandi:
laugardagur, maí 29, 2004
Ég fékk hugmynd. Ég fékk hugmynd svo æðislega, að æðislegri hugmynd hefur vart skotið sér upp í nokkurn haus hér á þessari plánetu.
Í gamla daga var ég þekktur fyrir að halda oft partý og fyrir að bjóða upp á ýmsar veitingar í þessum partýum. Sá tími er nú liðinn, en mig langar til þess að hefja þetta aftur, bara í öðruvísi, stærri mynd en áður. Mig langar til þess að vera með fullkominn partýlaga lista með skemmtilegum lögum eins og "I believe in a thing called love" með The Darkness og "Dancing in the moonlight" með Toploader. Mig langar að hafa traustan mann við dyrnar sem metur hvort fólkið séu of miklir hnakkar eða of merkilegt með sig.
Með þessum aðgerðum ætti hið fullkomna partý að vera tryggt.
Stundum kem ég sjálfum mér á óvart.
Djöfull er mér illt í maganum...
Ég ætla að fara á klósettið.
föstudagur, maí 28, 2004
Rakst á þessa hérna grein. Þetta eru fín skrif og margt til í þeim, en ég vil taka þau skrefinu lengra.
Í skólum er talað um stærðfræðimaraþon, spilamaraþon, í borg og bæ er talað um skemmtimaraþon, hálfmaraþon, kvartmaraþon og ég sver að ég hef heyrt talað um tetrismaraþon.
Þessir hugmyndalausu orðaþjófar og hálfheilungar hafa tekið þetta helga orð "maraþon" sér í munn, skeytt því við hin ýmsu gamanyrði og kalla sig svo frumkvöðla! Það ætti að hengja þetta lið.
Getum við ekki fundið eitthvað annað orð til þess að skeyta svona aftan við? Hvað með mílu? eða kílómeter? eða megameter? Nú, eða bara hætta alfarið þessum satans maraþonum!
Ég fékk frekar furðulegt email frá honum NitaiGouranga@aol.com, hver sem það nú er.
Það hljóðaði einhvernveginn svona:
"Call out Gouranga be happy!!!
Gouranga Gouranga Gouranga ....
That which brings the highest happiness!!"
Ég ætla ekki að hafa fleiri orð um þetta.
miðvikudagur, maí 26, 2004
Voðalega er allt spennandi núna. Óli forseti er kannski/kannski ekki að fara að skrifa undir frumvarpskrattann og ég er kannski/kannski ekki að fara að ná árinu í skólanum. Ég virðist vera orðinn ansi góður í því að setja mig út lið hér og þar. Fyrst var það öxlin, og í dag fóru tveir fingur. Ohh... ef lífið væri alltaf svona spennandi, þá væri maður kannski til í að lifa tvisvar... jafnvel þrisvar. Samt ekki oftar, einhverntíman verður maður að hvíla sig.
Núna þarf maður bara að spyrja sig: Hvað í maðkétnum, mannskemmandi miðilsfund er að gerast hérna!?
Það er spurning... Það er nú fokkings spurning.
mánudagur, maí 24, 2004
26. grein Stjórnarskrárinnar segir: "Ef Alþingi hefur samþykkt lagafrumvarp, skal það lagt fyrir forseta lýðveldisins til staðfestingar eigi síðar en tveim vikum eftir að það var samþykkt, og veitir staðfestingin því lagagildi. Nú synjar forseti lagafrumvarpi staðfestingar, og fær það þó engu að síður lagagildi, en leggja skal það þá svo fljótt sem kostur er undir atkvæði allra kosningarbærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar með leynilegri atkvæðagreiðslu. Lögin falla úr gildi, ef samþykkis er synjað, en ella halda þau gildi sínu."
Davíð og co. segja: "Forsetinn hefur ekki vald til þess að synja lögum".
Hvað í vatnsskemmdum vindhana á þetta að þýða eiginlega!? Síðan segja þeir að þetta sé "atlaga að þingræðinu"! Síðast þegar ég vissi eru alþingismenn fulltrúar þjóðarinnar. Þjóðin treystir þessum þingmönnum til þess að vinna starf sitt rétt og ef forseti hefur efasemdir um að þeir séu ekki að því, þá tel ég að hann hafi allan þann andskotans rétt til þess að spyrja þjóðina álits í svona vafamáli!
Þjóðin hefur, vona ég, vald yfir þinginu og þarf oftast ekki að blanda sér inn í lög um hitt og þetta, en þegar allar skoðanakannanir hafa sýnt að 80% þjóðarinnar eru á móti þessu, þá er það ekki "atlaga að þingræðinu" að spyrja þjóðina álits.
Ég skil ekki fólk sem segir að forsetinn hafi ekki þennan rétt. Þetta fólk hlýtur að vita að þjóðin mun leggjast gegn frumvarpinu vegna þess að annars væri það ekki að rífa sig svona. Annars væri það ekki svona hrætt við atkvæðagreiðslu.
Það, að reyna með öllum ráðum að koma í veg fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu vegna þess að þú veist að 80% þjóðarinnar er á móti frumvarpinu, er atlaga að lýðræðinu.
Ef forsetinn samþykkir fjölmiðlafrumvarpið, þá hvet ég alla til þess að fróa sér yfir kosningaseðlinum og nota hann sem "gripil". Það ætti með einum eða öðrum hætti að koma skoðun minni á framfæri.
Þarna kom að því. Þessi bláskollans ólög voru samþykkt af þessum svokölluðu fulltrúum þjóðarinnar 32 með og 30 á móti. Einn sat hjá. Ætli ég sé ekki búinn að svolítið miklu púðri og pirru í þetta frumvarp, en ég get sagt þér, kæri enginn, að þessu púðri og þessari pirru var vel eytt.
Hvað á fólk eiginlega að gera til þess að fá þessu hnekkt? Núna mun hann Davíð setja á sig hlaupaskónna, bruna til Ólafs í eigin persónu og kalla hann öllum illum nöfnum ef hann vill taka sér nokkurn umhugsunarfrest með að skrifa undir þetta.
Stundum langar mig bara til þess að kýla Davíð, neyða hann niður í jörðina og heyra hann væla eins og sá litli grís sem hann er.
En hvað öðru líður, þá byrjaði ég í vinnunni í dag hjá Íslenskum Aðalverktökum. Yfirmaður minn heitir Óli "Nikk" og ég verð að segja að þetta er gæðasál... eitthvað annað en þessir kvalarar í Bónus. Í vinnunni lærði ég líka hvað gerist þegar maður tekur utan um steinull, hrikalegar.... HRIKALEGAR afleiðingar.
Tjaldferðin sem ég fór í var svona eins og... að borða gras. Ég varð fullur eins og vera ber í tjaldferð sem þessari, gerði eitthvað asnalegt eins og að labba á hurð og viti menn! Mávarnir fóru aftur að bögga mig.
Ég er að spá í að fara að fá hjartaáfall af þreytu núna. Fokkið ykkur (nema þú Lísa... þú fokkar mér) og bæ.
|
|
|
