|
|
...Ekki reyna að mótmæla eftirfarandi:
laugardagur, júní 03, 2006
KB-banka tekst næstum að láta mig hlakka til þess að verða eldgamall og fara á eftirlaun. Hef jafnvel verið að spá í að skella mér bara á eftirlaun núþegar.
miðvikudagur, maí 31, 2006
Andskoti var ég ömurlegur andstyggðar krakki þegar ég var yngri. Ég tók öll tímabilin með svakalegum hæðum og lægðum. Fyrst var það sennilega forvitnistímabilið þar sem ég spurði "afhverju" við hverjum einum og einasta andskotans hlut sem bar fyrir augu. Það fer í taugarnar á mér að hugsa um sjálfan mig eins og ég var þá. Ég undrast að foreldrar mínir hafi ekki bara sett mig ofan í kartöflupoka, bundið fyrir og hent mér í tjörnina.
Næst kom mótþróaskeiðið og margir telja að það sé enn þann dag í dag að ganga yfir. Ég veit nú ekki með þá fullyrðingar en ég skal með fúsum og frjálsum vilja játa að ég var skapstyggasta andskotans barn sem fæðst hefur á norðurhveli jarðar. Ég vildi ekki sjá nokkurn skapaðan hlut sem var ekki sniðinn fullkomlega á mig. Ég varð fúll ef veðrið hentaði mér ekki, ég varð fúll ef Vigga systir mín glotti þegar ég varð fyrir einhverju óhappi. Einusinni hló hún að mér og fékk þá 50 kall á milli augnanna og ör í langan tíma. Ég sagði nei við öllu, meira að segja fíkniefnum og svo man ég eftir að hafa orðið fúll vegna þess að ólympíumeistaramót karla í skíðabruni var daginn eftir kvennamótinu. Ég hafði ekki einusinni áhuga á skíðum.
Þegar það átti fara með mig í árlega læknisskoðun (engin sprauta eða neitt) þegar mig langaði ekki, þá barðist ég eins og moðerfokker við að losna frá spítalanum (það þurfti 3 lækna til þess að halda mér niðri), afþvíbara.
Svo kom áhættufíkilsskeiðið þar sem ég beinbraut mig 7 sinnum, tognaði óteljandi oft og fékk óteljandi marga höfuðáverka.
Gelgjuskeiðið virðist hafa liðið ansi hljóðlega... kannski til þess að jafna út allt hitt.
Ég veit ekki alveg á hvaða skeiði ég er núna en eitt veit ég:
Ég er svakalega myndarlegur, fallegur, gáfaður og fullkominn. Alveg á ég erfitt með að skilja hvernig stendur á því en hér er ég, fullkomið eintak af homo sapiens sapiens. Mikið svakalega vorkenni ég fólkinu sem er ljótara og heimskara en ég og mikið svakalega er ég heppinn að vera svona fullkominn. Ég gæti horft í spegil allan daginn. Fólk ætti að borga fyrir að sjá mig og borga svo meira fyrir að fá að hlusta á mig. Eða kannski öfugt. Punkturinn er semsagt að ég er fullkominn og þið ættuð að vera þakklát fyrir hvern dag sem ég geri þessa jörð heilaga með veru minni hér.
Boðskapur þessarar færslu var sá að ég var leiðinlegur krakki en fullkominn núna.
Bæ.
|
|
|
