...Ekki reyna að mótmæla eftirfarandi:
þriðjudagur, mars 20, 2007
Það er ekki oft sem gjörvallt alþjóðasamfélagið er sakað um eitthvað, enda lýsir það ákveðinni paranoju og mótsagnakenndum hugsunarhætti - nema maður sé geimvera. Spurning hvort að maður geti farið út á land, bankað upp á hjá Jóni Bónda og sakað hann um að hafa litið framhjá flóttamannavandanum í Írak. Er hann ekki hluti af alþjóðsamfélaginu.?
Mín niðurstaða: Starfsmenn flóttamannahjálpar Sameinuðu Þjóðanna eru geimverur. Geimverur! Ég saka geimverusamfélagið um að standa á bakvið Hamas-samtökin og gruna Idi Amin um að hafa verið geimvera. 
"JÆJA, JÓN BÓNDI, ERU MENN AÐ LÍTA FRAMHJÁ FLJÓTTAMANNAVANDANUM Í ÍRAK!?"
Mér leiðist.
Meðfylgjandi frétt
mánudagur, mars 19, 2007
Ég hef tekið eftir því í nokkrum færslum á blog.is menn eru tilbúnir til þess að grípa til vopna og myrða mann sem er grunaður um nauðgunina sem fjallað er um í meðfylgjandi frétt. Í gær hefði mér þótt það óþarft að minna fólk á þá meginreglu í íslenskum lögum að menn skuli taldir saklausir þar til sekt er sönnuð, en eitthvað hefur vindáttin breyst.
Hvað er eiginlega að fólki? Er það þannig núna að þegar lögreglan hefur einhvern grunaðan um nauðgun þá er hann tekinn fyrir á opinberum vettvangi og gjörsamlega strípaður öllu mannorði fyrir lífstíð? Það verður áhugavert að sjá hvað gerist ef menn komast svo að því að hinn meinti nauðgari gerði svo alls ekkert rangt. Hverjir eru þá glæpamennirnir? Er það lögreglan? Nei, það held ég ekki. Eru það mennirnir sem lýstu því yfir að hann væri nauðgarinn og buðu fram aðstoð sína við að lífláta hann? Það virðist vera svo að þeir geti firrt sig ábyrgð hvenær sem er, enda gerðu þeir þetta "Í NAFNY SYÐFERÐYSLEGS RÉTTLÆTYS! LOL" Mér þykir þetta sorgleg þróun og skrýtið að sjá fólk á besta aldri láta slíkan þvætting út úr sér. Það er eins og fólk hafi aldrei kynnt sér grundvallargildi í íslensku samfélagi. Það lifir í algjörri trú á allt sem það les, efast aldrei, tekur afstöðu byggða á skyndiinnlifun og tilfinningaæði en ekki staðreyndum. Það kæmi mér ekki a óvart þó að í athugasemdum hér fyrir neðan kæmu fullyrðingar þess efnis að ég sé að vernda nauðgara og ég sé hlynntur lægri refsingum við slíkum afbrotum, en vil vísa slíkum ásökunum á bug núþegar, sem fyrirbyggjandi aðgerð.
Kominn með annað blogg, þó að ég ætli að halda áfram að birta færslurnar hérna. Það er á http://gummilindal.blog.is og færslurnar eru yfirleitt í beinum tenglsum við aðrar færslur þar, þannig að það er oft betra að lesa þetta á blog.is. Hérna kemur þetta:
Jæja, eftir að hafa lesið mér eilítið til hér á bloggsíðunum hef ég tekið eftir því að kynferðisafbrot eru afar ofarlega á baugi hjá mörgum hérna. Mér þótti þetta áhugavert og rakst að lokum inn á síðu Jennýar nokkurrar sem skrifaði pistilinn "BÖRNIN SVIKIN". Þar sakar hún dómarana óbeint um að draga taum barnaníðinga og veltir fyrir sér afhverju dómaframkvæmd á Íslandi er ekki eftir hennar höfði.
Ég veit svosem ekki hvort hún Jenný kannast við þrískiptingu ríkisvaldsins en ef svo er ekki þá vil ég benda henni á að kynna sér kenningar þeirra Montesquieu og John Locke. Ef henni óar við því að þurfa að lesa Andi laganna, þá er alltaf hægt að kynna sér 2. grein stjórnarskrárinnar, en hún er einhvernveginn svona:"Alþingi og forseti Íslands fara saman með löggjafarvaldið. Forseti og önnur stjórnarvöld samkvæmt stjórnarskrá þessari og öðrum landslögum fara með framkvæmdarvaldið. Dómendur fara með dómsvaldið."
Hvergi í stjórnarskránni stendur að dómendur fari með löggjafarvaldið. Dómar hafa að vísu réttarheimildalegt gildi sem fordæmi en ég tel það umræðunni óviðkomandi, vegna þess að yfirleitt þarf lagabreytingu til þess að afnema fordæmisgildi dóma, og þá sérstaklega jafn sterkt og endurtekið fordæmi sem kynferðisafbrotamál eru.
Í athugasemdum við færsluna ritar Ásthildur Cecil, en hún virðist búa yfir upplýsingum um meinta kynóra dómara þegar hún skrifar: "Dómarar líta ekki á barnaníð sem glæp það er bara svo einfalt."
Það voru nú einhverjar þrjár athugasemdir í viðbót frá áhangendum þessarar kenningar Jennýar, sem allar bendluðu dómara við það að hafa lagasetningarvald og þar var jafnvel fullyrt að af þessum ástæðum væri íslenskt réttarkerfi væri "rotið".
Hvað er þá til ráða? Ég held að fyrsta skrefið væri að fólk myndi átta sig á því að það er ekki hlutverk dómara að breyta lögunum og hvernig þau kveða á um refsingar þeirra sem gerast sekir um barnaníð, það er hlutverk löggjafans. Þá kannski hættir fólk að mótmæla fyrir utan Héraðsdóm og byrjar að mótmæla fyrir utan Alþingi.
Annað skrefið væri að gera þetta að kosningamáli. Enginn flokkur hefur lofað breytingum á þessu sviði laganna í kosningabaráttunni. Hægt er að beita ýmsum aðferðum til þess og þið búið kannski yfir því mikilvægasta; sannfæringu, skriffærum og málgagni.
Þriðja skrefið væri að kjósa (eða kjósa ekki, í mínu tilfelli) þann flokk sem fellur best að ykkar skoðunum á þessu sviði og öðrum. Ég býst svosem alveg við athugasemdum um að ég sé talsmaður lægri refsinga fyrir barnaníðinga, en ég vil fullvissa ykkur um að það er ég ekki. Mér finnst það hinsvegar sorglegt hvernig fólk, sem maður gæti haldið að sýndi af sér einhverja lágmarksþekkingu á stjórnskipun Íslands, þvaðrar einhverja svona vitleysu út í loftið. Það eru krakkar að lesa þetta sem gætu trúað þessum þvætting. Í hnotskurn: Alþingi setur lög og breytir þeim í þeim tilgangi að hafa áhrif á breytni borgaranna, ekki dómarar. Það er lágmark að beina mótmælum sínum að réttum aðila.
|
