...Ekki reyna að mótmæla eftirfarandi:

Aulahrollur

Ég fæ aulahroll að minnsta kosti 10 sinnum á dag núorðið, en það er u.þ.b. 2000% hækkun á aulahrollum frá síðasta ári. Það er ansi mikil hækkun á vísitölu aulahrolla.
Flestir aulahrollarnir hafa verið út af kosningaáróðri, og þá sérstaklega Samfylkingarinnar, en núna síðustu daga hefur tala aulahrolla tekið stefnu upp á við eftir að "Ungfrú Reykjavík 2007" var kynnt til sögunnar. Ég hef horft á þetta gjörsamlega alkul heilbrigðrar skynsemi með opnum huga, reynt að finna það góða í þessu og jafnvel reynt að hlæja bara að þessu. Ekkert hefur tekist.
Í gær varð ég svo vitni að nýjum dýptum í aulahrollum þegar ég sá hluta úr keppninni sjálfri. Ég fann hvernig heilinn reyndi að þröngva sér út um allar mögulegar rifur á höfði mínu og flýja ofan í klósettið. Þetta var skelfilegt. Ég starði á þetta lamaður af samanteknum ráðum tuga aulahrolla sem streymdu niður hryggjarsúluna.
"Er þetta að gerast? Hér á Íslandi?" hugsaði ég í bland við einbeitinguna við það að fallast ekki á kné, fórna höndum og bresta í grát. Stelpur á mínum aldri voru virkilega þarna að staulast um í misefnismiklum múnderingum og málaðar eins og ólíumálverk, í sjónvarpinu. Ég skammaðist mín fyrir hönd þjóðarinnar, ef ekki mannkynsins.

Ég er iðulega ekki á móti fegurðarsamkeppnum og slíku, enda er það algjörlega undir einstaklingnum komið hvort hann tekur þátt í svona, en í guðana bænum! Sýnið smá virðingu fyrir sjálfum ykkur, bara smá klassa , elegans eða hvað sem þið kallið þetta. Það er hægt að hafa fegurðarsamkeppnir sem láta mann ekki vilja biðja umheiminn afsökunnar.
Plís, og hættið yfirborðskennda þvættingnum í þessum kosningaáróðri. Ég fæ reglulega hjartsláttartruflanir vegna þessara aulahrolla.

Uppfærsla: Framsókn er víst með versta slagorðið. Árangur áfram - ekkert stopp. Guð minn góður. Heimsendir er í nánd. Iðrist.

Það er ekki oft sem gjörvallt alþjóðasamfélagið er sakað um eitthvað, enda lýsir það ákveðinni paranoju og mótsagnakenndum hugsunarhætti - nema maður sé geimvera. Spurning hvort að maður geti farið út á land, bankað upp á hjá Jóni Bónda og sakað hann um að hafa litið framhjá flóttamannavandanum í Írak. Er hann ekki hluti af alþjóðsamfélaginu.?

Mín niðurstaða: Starfsmenn flóttamannahjálpar Sameinuðu Þjóðanna eru geimverur. Geimverur!

Ég saka geimverusamfélagið um að standa á bakvið Hamas-samtökin og gruna Idi Amin um að hafa verið geimvera.

"JÆJA, JÓN BÓNDI, ERU MENN AÐ LÍTA FRAMHJÁ FLJÓTTAMANNAVANDANUM Í ÍRAK!?"

Mér leiðist.

Mér þykir þetta sorgleg þróun og skrýtið að sjá fólk á besta aldri láta slíkan þvætting út úr sér. Það er eins og fólk hafi aldrei kynnt sér grundvallargildi í íslensku samfélagi. Það lifir í algjörri trú á allt sem það les, efast aldrei, tekur afstöðu byggða á skyndiinnlifun og tilfinningaæði en ekki staðreyndum.

Það kæmi mér ekki a óvart þó að í athugasemdum hér fyrir neðan kæmu fullyrðingar þess efnis að ég sé að vernda nauðgara og ég sé hlynntur lægri refsingum við slíkum afbrotum, en vil vísa slíkum ásökunum á bug núþegar, sem fyrirbyggjandi aðgerð. 

	:: Gummi		00:49

"Alþingi og forseti Íslands fara saman með löggjafarvaldið. Forseti og önnur stjórnarvöld samkvæmt stjórnarskrá þessari og öðrum landslögum fara með framkvæmdarvaldið. Dómendur fara með dómsvaldið."

Hvergi í stjórnarskránni stendur að dómendur fari með löggjafarvaldið. Dómar hafa að vísu réttarheimildalegt gildi sem fordæmi en ég tel það umræðunni óviðkomandi, vegna þess að yfirleitt þarf lagabreytingu til þess að afnema fordæmisgildi dóma, og þá sérstaklega jafn sterkt og endurtekið fordæmi sem kynferðisafbrotamál eru.
Í athugasemdum við færsluna ritar Ásthildur Cecil, en hún virðist búa yfir upplýsingum um meinta kynóra dómara þegar hún skrifar:

"Dómarar líta ekki á barnaníð sem glæp það er bara svo einfalt."

Það voru nú einhverjar þrjár athugasemdir í viðbót frá áhangendum þessarar kenningar Jennýar, sem allar bendluðu dómara við það að hafa lagasetningarvald og þar var jafnvel fullyrt að af þessum ástæðum væri íslenskt réttarkerfi væri "rotið".
Hvað er þá til ráða? Ég held að fyrsta skrefið væri að fólk myndi átta sig á því að það er ekki hlutverk dómara að breyta lögunum og hvernig þau kveða á um refsingar þeirra sem gerast sekir um barnaníð, það er hlutverk löggjafans. Þá kannski hættir fólk að mótmæla fyrir utan Héraðsdóm og byrjar að mótmæla fyrir utan Alþingi.
Annað skrefið væri að gera þetta að kosningamáli. Enginn flokkur hefur lofað breytingum á þessu sviði laganna í kosningabaráttunni. Hægt er að beita ýmsum aðferðum til þess og þið búið kannski yfir því mikilvægasta; sannfæringu, skriffærum og málgagni.
Þriðja skrefið væri að kjósa (eða kjósa ekki, í mínu tilfelli) þann flokk sem fellur best að ykkar skoðunum  á þessu sviði og öðrum.

Ég býst svosem alveg við athugasemdum um að ég sé talsmaður lægri refsinga fyrir barnaníðinga, en ég vil fullvissa ykkur um að það er ég ekki. Mér finnst það hinsvegar sorglegt hvernig fólk, sem maður gæti haldið að sýndi af sér einhverja lágmarksþekkingu á stjórnskipun Íslands, þvaðrar einhverja svona vitleysu út í loftið. Það eru krakkar að lesa þetta sem gætu trúað þessum þvætting.

Í hnotskurn: Alþingi setur lög og breytir þeim í þeim tilgangi að hafa áhrif á breytni borgaranna, ekki dómarar. Það er lágmark að beina mótmælum sínum að réttum aðila.