|
|
...Ekki reyna að mótmæla eftirfarandi:
miðvikudagur, ágúst 02, 2006
I'M A BANANA!
þriðjudagur, ágúst 01, 2006
Mel Gibson stendur þessa dagana í ströngu. Um daginn var hann handtekinn við það að keyra drukkinn og lét út úr sér ýmsar and-gyðinglegar athugasemdir á borð við að gyðingar bæru ábyrgð á öllum stríðum í heiminum. Núna var ég svo að horfa á eilítið spjall milli tveggja fréttamanna sem voru að ræða þetta mál. Báðir sögðu þeir þetta vera hreina viðurstyggð og að þeir hefðu aldrei talað svona, haft þessar skoðanir eða jafnvel hugsað svona! Bara aldrei nokkurntíman!
Ég játa það fúslega að oft á tíðum finnst mér gyðingar alla tíð og tíma vera í stríði við einhvern, kannski vegna þess að þeir eiga ekki annarra kosta völ, það veit ég ekki. Hinsvegar man ég alltaf líka að það eru ekki gyðingar og gyðingdómur sem veldur því að menn spretta skyndilega upp úr svefni og fara að slást við næsta mann. Það er fólk sem er gyðingar sem lendir í þessum erjum. Fólk, alveg eins og ég og þú en fólk með allt annan bakgrunn. Efnisatriði trúar þeirra koma þessu ekki á nokkurn hátt við, heldur sú aðstaða sem þau eru í. Það er því jú, fábjánaskapur af honum Mel Gibbson að láta þetta út úr sér en það er einnig hræsni af þessum fréttamönnum að segjast aldrei hafa hugsað svona.
Hverjum er svo ekki drullusama hvað dauðadrukkinn maðurinn lét út úr sér!? Gleymir fólk gjörsamlega að hann var undir stýri?!
"Úúú, hann sagði það sem allir hafa einhverntíman hugsað, gleymum því að hann hefði getað drepið einhvern með því að keyra drukkinn og jörðum hann fyrir andgyðinglegar athugasemdir!"
Hérna er frétt um málið. (næstu daga eftir að þetta gerðist hefur ekki verið fjallað um neitt annað en athugasemdirnar sjálfar, ekki þá staðreynd að hann keyrði fullur)
mánudagur, júlí 31, 2006
Ég var að ganga niður Laugarveginn um daginn í minni mestu rósemd. Sú rósemd var snögglega aflífuð þegar tveir rottuungar í hlírabolum á Hondu Civic byrjuðu að keyra við hliðina á mér með fáránlega tónlist í gangi. Þetta var ekki eitthvað svona "Megas"-fáránlegt, heldur eitthvað annað. Lögin sem spiluð voru samanstóðu af í mesta lagi 3 tónum sem skiptust á í svona 6 mínútur. Ofan á það heyrðist reglulega í einhverjum djúprödduðum perra sem bara gat ekki stillt sig um að kveina "Feel...the fat.... BASE!" og svo byrjaði einhver ný samsetning af þessum þremur tónum.
Seinna hef ég komist að því að þessi tónlist er, af hinum ýmsu fábjánum, kölluð mismunandi nöfnum. Meðal þessara nafna eru Trance, Drum n' base, Techno, Technotrance, Electrotechno, Tranceelectric Drum n' base eða einhverjar frekari samsetningar á þessum orðum. Það sem ég vona að við getum verið sammála um er að til er eitt mjög gott orð sem nær yfir þetta allt: "Glatað". Ég bara einfaldlega skil ekki hvaða daufdanglandi drithraukur getur hlustað á þetta og það í bílnum, á hæsta styrk, niður Laugarveginn með opinn gluggann í stað þess að vera læstur inni í bómullarfóðruðu herbergi.
Ég ætlaði líka að skrifa opið bréf til þessara skítugu drullusokka sem stóðu fyrir framan mig á Sigurrósartónleikunum en ég verð bara of reiður til þess að skrifa þegar ég hugsa um þá.
Fokk.
sunnudagur, júlí 30, 2006
Ég er svo þunnur...
Drekk aldrei aftur... sjitt.
|
|
|
